Раіса Мікалаеўна Жук-Грышкевіч (у дзявоцтве Жукоўская) нарадзілася 22 кастрычніка 1919 г. у г. Пружаны (цяпер Брэсцкай вобласці) у беларускай сям’і земляробаў. Бацька быў малаадукаваны, але разумеў значэнне асветы і стараўся даць адукацыю дзецям, якіх у яго было сямёра, выхоўваў іх у любові да беларускай мовы.
Раіса Жукоўская скончыла ў Пружанах польскую пачатковую школу і гімназію імя А. Міцкевіча ў 1938 г. Восеннню гэтага-ж года паступіла на юрыдычны факультэт універсітэта Стэфана Баторыя ў Вільні. Была прынята ў сябры Беларускага студэнцкага саюза.
У верасні 1939 г. Заходняя Беларусь была вызвалена ад польскай акупацыі і далучана да Беларускай ССР. Вільня ўвайшла ў склад Літоўскай дзяржавы. У Пружанах беларуская дзяячка, настаўніца Кацярына Стаўбунік сабрала беларускіх студэнтаў, што вучыліся ў Вільні, і настойліва прапаноўвала ісці працаваць у школы, выкладаць беларускую мову, абуджаць нацыянальную годнасць. Разам з іншымі Раіса Жукоўская стала настаўніцай, працавала ў Пружанах, а пасля была накіравана ў вёску Смаляніца.
У І942 г. Раісу Жукоўскую і яе сястру Валянціну вывезлі ў Германію, працавала ў «Вінэце». Пасля вайны апынулася ў лагеры для прымусовых перасяленцаў у англійскай зоне акупацыі, у г. Вайтэнштуце. Лагер меў сваю беларускую адміністрацыю, беларускую мову, рататарнае выдавецтва, мужчынскі і жаночы скаўтынг, бальніца. Тут Раіса Жукоўская была сцяжной жаночага скаўтынгу і пэўны час працавала ў бальніцы.
Потым выехала ў Марбург вучыцца на дантыстку. 4 верасня 1953 г. выйшла замуж за Вінцэнта Антонавіча Жук-Грышкевіча (1903–1989), дзеяча беларускай эміграцыі, доктара філасофіі ў вобласці літаратуры. Закончыла вучобу ў 1954 г. ва ўніверсітэце г. Таронта (Канада), дзе атрымала дыплом доктара дантычнай хірургіі. Працавала па атрыманай прафесіі ў Канадзе да 1990 г. З першых дзён пражывання ў Канадзе стала сябрам Згуртавання беларусаў Канады. Адначасова з вучобай наведвала курсы беларусазнаўства, якія былі адкрыты пры ўніверсітэце яе мужам.
Два гады (1954–1956) жыла з мужам у Мюнхене (ФРГ), дзе ён працаваў кіраўніком беларускай секцыі радыё «Вызваленне» (цяпер «Свабода»). Восенню 1956 г. вярнуліся ў Таронта і разам уключыліся ў беларускае арганізацыйнае жыццё. Раіса Жук-Грышкевіч дзесяць гадоў (1965–1975) узначальвала згуртаванне беларускіх жанчын Канады, была сакратаром-скарбнікам Беларускага інстытута навукі і мастацтва ў Канадзе, сябрам Міжнароднай асацыяцыі беларусістаў. У 1973 г. як прадстаўнік беларускай этнічнай групы ўведзена канадскім урадам у Кансультацыйную Раду па пытаннях шматкультуралізму. З 1997 г. – сябра Прэзідыума Рады Беларускай Народнай Рэспублікі.
В. А. Жук-Грышкевіч арганізаваў у 1966 г. Каардынацыйны камітэт беларусаў Канады, у 1967 г. – Беларускі інстытут навукі і мастацтва ў Канадзе. У 1968 г. быў абраны першым намеснікам старшыні Рады БНР, у 1970–1982 гг. з’яўляўся старшынёй Рады БНР. У гонар тысячагоддзя хрысціянства разам з мужам былі ініцыятарамі і будаўнікамі беларускага памятнага Крыжа ў г. Мідлянд (Канада). Крыж быў асвечаны айцом Аляксандрам Надсанам 5 верасня 1988 г. У 1996 г. ля беларускага памятнага Крыжа збудаваны помнік «Памяці ахвяр камуністычнага тэрору ў Беларусі».
У лютым 1989 г. Раіса Мікалаеўна страціла мужа. У гэтым жа годзе пачала працаваць над кнігай «Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча», якая пабачыла свет ў 1993 г. Апублікавала артыкул «Выяўленчае мастацтва беларускага замежжа» (Нью-Йорк, 1983), выдала кнігу «Род Жукоўскіх-Меярэвічаў».
У 1993 г. з групай сяброў згуртавання беларусаў Канады была ўдзельніцай Першага з’езда беларусаў свету ў Мінску, наведала і родныя Пружаны. У 1995 г. прыняла ўдзел у Другім Міжнародным Кангрэсе Беларусістаў у Мінску, прачытала даклад «Роля беларускай эміграцыі ў Канадзе» і атрымала Дыплом Ганаровага Сябра Міжнароднай Асацыяцыі Беларусістаў. Выступала з дакладам «Культура беларускага замежжа – Канады» (1996), «Культура беларускага-польскага сумежжа» (Брэст, 1998).
Раіса Жук-Грышкевіч жыла ў мясцовасці Бэры правінцыі Антарыа, дзе памерла 2 красавіка 2009 г. Яе пахавалі каля мужа на беларускіх могілках Нью-Брансуік у штаце Нью-Джэрсі (ЗША). Незадоўга да смерці перадала архівы беларускіх арганізацый, якія збірала шмат гадоў, у Нацыянальны архіў Канады. На доме ў Пружанах, дзе жыла Раіса Жук-Грышкевіч (Жукоўская), размешчана мемарыяльная дошка ў яе гонар.
Казлоўская Надзея Анатольеўна, бібліёграф Пружанскай ЦРБ імя М. Засіма
Крыніцы.
- Адзінец, А. Паваенная эміграцыя : скрыжаваньні лёсаў : зборнік успамінаў / А. Адзінец ; Ул. Калесьніковіч, А. Арэшка, М. Швэдзюк, М. Белямук, Я. Раковіч, М. Рэпкаў-Смаршчок, У. Бельмач, В. Бурдзь. – Мінск : Медисонт, 2007. – 703 с. – (Бiблiятэка Бацькаўшчыны).
- Гардзіенка, Н. С. Рада БНР, 1970–1982 : падзеі і дакументы / Наталля Гардзіенка, Лявон Юрэвіч ; Беларускі інстытут навукі і мастацтва. – Мінск : Кнігазбор, 2014. – 300 с., [6] л. іл. – (Бібліятэка Бацькаўшчыны).
- Жук-Грышкевіч Вінцэнт / Марыя Міцкевіч // Энцыклапедыя гісторыі Беларусі : у 6 т. Мінск, 1996. Т. 3. — 1996. — С. 373.
- Жук-Грышкевіч Вінцэнт Антонавіч / М. М. Міцкевіч // Беларуская энцыклапедыя : у 18 т. Мінск, 1996. Т. 3. — 1996. — С. 445–446.
- Жук-Грышкевіч, Р. Жыцьцё Вінцэнта Жук-Грышкевіча / Раіса Жук-Грышкевіч. – Таронта : Выд. фонд успамінаў з беларус. жыцця, 1993. – XVI, 797 с.
- Жук-Грышкевіч Раіса Мікалаеўна / М. М. Міцкевіч // Беларуская энцыклапедыя : у 18 т. Мінск, 1998. Т. 6. — 1998. — С. 446.
- Здановіч, І. Ю. Раіса Жук-Грышкевіч // Рупліўцы беларускага нацыянальнага адраджэння : грамадска-літаратурны даведнік / Іван Здановіч. Пружаны, 2003. — С. 32–34.
- Рачко, В. Яна марыла аб Беларусі : 22 кастрычніка споўнілася 90 гадоў з дня нараджэння старшыні Каардынацыйнага камітэта беларусаў Канады Раісы Жук-Грышкевіч / Віктар Рачко // Раённыя будні. Пружаны, 2009. — 14 лістапада. — С. 4.
- Сачанка, С. Жук-Грышкевіч Раіса (дзявочая Жукоўская, нар. у 1919 г. у Пружанах) : жыццё і дзейнасць грамадска-палітычнай дзеячкі ў эміграцыі (Канада) / С. Сачанка // Кантакты і дыялогі. 1997. — № 6. — С. 22–23.
- Юрэвіч, Л. Шматгалосы эпісталярыум : гісторыя ідэй і людзей на эміграцыі ў ліставанні / Лявон Юрэвіч. – Мінск, 2012. – 659 с. – Са зместу: Раіса Жук-Грышкевіч. С. 597.